Przyjęcie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu (PZU) stwierdza nadzorca układu. Do stwierdzenia, że układ został przyjęty potrzebne jest jednoczesne osiągnięcie dwóch większości. Pierwsza z nich jest nazywana większością osobową i wiąże się z koniecznością pozyskania ponad połowy głosów „za” układem spośród ogólnej liczby głosujących wierzycieli. Druga to tzw. większość kapitałowa polegająca na uzyskaniu większości 2/3 sumy wierzytelności przysługujących głosującym wierzycielom.

Jeżeli wierzyciele zostali podzieleni na grupy ze względu na tzw. kategorie interesu, większość w każdej grupie liczona jest osobno i w każdej z nich, konieczne jest osiągnięcie większości osobowej i kapitałowej.

Układ nie zostanie przyjęty jeżeli w głosowaniu nie osiągnięto obu wymaganych większości.

Wyjątkowo, jeżeli w przypadku głosowania w grupach wierzycieli nie osiągnięto wymaganej większości osobowej lub kapitałowej, ale osiągnięto większość kapitałową w ramach wszystkich wierzytelności (bez podziału na grupy), układ można uznać za przyjęty. Warunkiem przyjęcia układu w takiej sytuacji jest głosowanie „za” przynajmniej przez wierzycieli jednej kategorii interesu oraz wyższy stopień zaspokojenia wierzycieli w ramach PZU  niż w postępowaniu upadłościowym (w praktyce nadzorca układu powinien podjąć decyzję po dokonaniu symulacji stopnia zaspokojenia wierzycieli).

Decyzja nadzorcy układu o przyjęciu lub nieprzyjęciu układu jest publikowana w KRZ. O decyzji wierzycieli nadzorca układu informuje niezwłocznie dłużnika.

Zatwierdzenie układu

Jeżeli układ został przyjęty, dłużnik składa do sądu wniosek o zatwierdzenie układu. Do wniosku należy załączyć m.in. propozycje układowe, karty do głosowania oraz sprawozdanie nadzorcy układu.

Sąd wydaje postanowienie o zatwierdzeniu układu w terminie dwóch tygodni od dnia złożenia poprawnego wniosku o zatwierdzenie układu.

Sąd obligatoryjnie odmawia zatwierdzenia układu:

• jeżeli układ narusza prawo, np. w zakresie sposobu przeprowadzenia głosowania nad układem,
• jeżeli jest oczywiste, że układ nie będzie wykonany – ustawa wprowadza domniemanie, zgodnie z którym uważa się, że jest oczywiste, że układ nie będzie wykonany, jeżeli dłużnik nie wykonuje zobowiązań powstałych po dniu otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego,
• jeżeli suma spornych wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15% sumy wszystkich wierzytelności (spornych i bezspornych).

Sąd może, ale nie musi odmówić zatwierdzenia układu, jeżeli jego warunki są rażąco krzywdzące dla wierzycieli, którzy głosowali przeciw układowi i zgłosili w terminie zastrzeżenia.

Sąd zatwierdza układ, jeśli został przegłosowany wymaganymi większościami i nie zachodzą przesłanki, o których mowa powyżej. Postanowienie o zatwierdzeniu układu publikuje się w KRZ. Na postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia układu przysługuje zażalenie.